29 de març 2011




Vamos aprendiendo que lo que nos pareció gravísimo llegará un día en que nos resulte neutro, sólo un hecho, sólo un dato. Que la persona sin la que no podíamos estar y por la que no dormíamos, sin la que no concebíamos nuestra existencia, de cuyas palabras y de cuya presencia dependíamos día tras día, llegará un momento en que ni siquiera nos ocupará un pensamiento, y cuando nos lo ocupe, de tarde en tarde, será para un encogimiento de hombros, y a lo más que alcanzará ese pensamiento será a preguntarse un segundo:
"¿Qué se habrá hecho de ella?", sin preocupación ninguna, sin curiosidad siquiera.

Los enamoramientos. Javier Marías

2 comentaris:

SU ha dit...

Quin parell de mesos (març i abril) més prolífics d'apunts!!!

Gràcies per tots aquests obsequis, de paraules i d'imatges, totes sensibles i que fan reflexionar.

Una abraçada!

SU

Esther ha dit...

Gràcies, Su.
Una abraçada!

Esther